Nie musisz mieć wszystkiego ogarnięte – wystarczy, że masz siebie

Nie masz idealnej rutyny, mieszkania w stylu Pinterest, szafy jak z katalogu i kalendarza zaplanowanego co do minuty? Brawo, jesteś człowiekiem. W świecie, który codziennie krzyczy: „ogarnij się!”, coraz łatwiej poczuć się niewystarczającą. Jakby bycie „wystarczającą” wymagało perfekcyjnej wersji siebie 24/7.

A prawda? Nie musisz mieć wszystkiego pod kontrolą. Nie musisz być wszędzie na raz. Nie musisz być idealna. Wystarczy, że jesteś. Tylko tyle – i aż tyle.

Perfekcja to pułapka – a ogarnięcie to mit

W social mediach, na spotkaniach, nawet w rozmowach z bliskimi – z każdej strony docierają obrazy kobiet, które „wszystko ogarniają”: karierę, dom, dzieci, relacje, wygląd, zdrowie, rozwój osobisty i jeszcze weekendowe wypady w góry. Wygląda to imponująco, ale często to tylko ułamek rzeczywistości – estetyczny wycinek wybrany pod algorytm, a nie prawda o codzienności.

Poczucie, że trzeba „ogarnąć życie”, potrafi zabić radość z prostych rzeczy. Bo gdy zrobisz 8 z 10 punktów ze swojej listy, i tak czujesz, że zawiodłaś.

Tymczasem to nie „ogarnięcie” jest miarą wartości. To, jak radzisz sobie w chaosie – już tak. I tu najważniejsze narzędzie, jakie masz, to nie perfekcyjny plan dnia, tylko Ty sama.

Wewnętrzna kotwica – czyli dlaczego to Ty jesteś swoim punktem odniesienia

„Masz siebie” nie znaczy, że jesteś sama. Znaczy, że jesteś ze sobą – obecna, uważna, życzliwa. To oznacza:

• że znasz swoje granice (albo uczysz się je stawiać),
• że nie każesz sobie działać jak robot,
• że potrafisz się zatrzymać i powiedzieć: „dziś to wystarczy”.

Bo gdy jesteś ze sobą w kontakcie, nie potrzebujesz zewnętrznego potwierdzenia, że robisz „wystarczająco dużo”. Nie musisz mieć idealnego planera, jeśli umiesz słuchać swojego ciała i energii. Nie musisz mieć odpowiedzi na wszystko – wystarczy, że masz przestrzeń na pytania.

Twoja obecność ze sobą to Twoje największe „ogarnięcie”.

Jak wygląda życie, kiedy przestajesz gonić za byciem „idealną”?

Nie chodzi o to, żeby rzucić wszystko i nic nie planować. Chodzi o odpuszczenie presji, która nie daje oddychać. I wtedy dzieją się ciekawe rzeczy:

• Zaczynasz widzieć rzeczywistość, a nie tylko to, co „powinnaś”.
  Możesz być zmęczona i niczego nie zawalić. Możesz czegoś nie zrobić i świat się nie zawali.
• Odpoczynek przestaje być nagrodą – staje się prawem.
  Nie musisz na niego „zasługiwać”. Odpoczywasz, bo jesteś człowiekiem. To wystarczy.
• Zamieniasz kontrolę na zaufanie.
  Do siebie, do procesu, do tego, że nie wszystko musi się dziać teraz, już, perfekcyjnie.
• Zaczynasz wybierać rzeczy, które Ci służą – zamiast tych, które wyglądają dobrze.
  W stylu, w pracy, w relacjach, w codziennych wyborach. Bo nie gonisz za „idealnym życiem”. Tworzysz swoje – prawdziwe.

Masz prawo być w procesie. I nie musisz nikomu się tłumaczyć

Kult produktywności wmówił nam, że bycie „ogarniętą” oznacza nieustanną aktywność. Ale prawda jest taka, że rozwój bywa cichy. Zmiana to często odpoczynek, refleksja, decyzje podejmowane w ciszy. Glow up nie zawsze wygląda jak metamorfoza. Czasem to po prostu:

• powiedzenie „nie” czemuś, co Ci nie służy,
• wyłączenie telefonu na cały dzień,
• zjedzenie śniadania nie w biegu,
• wypłakanie się i pójście spać wcześniej.

To też jest ogarnięcie.

Podsumowanie: jesteś wystarczająca dokładnie taka, jaka jesteś teraz

Nie potrzebujesz już jednej listy zadań, jeszcze lepszej rutyny ani kolejnego kursu „jak mieć życie pod kontrolą”. Możesz to robić – ale nie dlatego, że musisz. Tylko dlatego, że chcesz.

Bo kiedy masz siebie – świadomą, obecną, łagodną dla własnych niedoskonałości – masz wszystko, czego naprawdę potrzeba.

Nie musisz mieć wszystkiego ogarnięte. Masz siebie. I to naprawdę wystarczy.